Nu is dan de buitenkant van mijn "Très Petit Blanc" aan de beurt. (klik voor vergroten)
Kijk en geniet.....
Tja, het gaat ook wel eens mis.....
.....maar uiteindelijk komt 't altijd goed.
De dakpannen heb ik geknipt uit velletjes heel dun kurk.....
....en geschilderd in zwart/grijs/wit.
Zie je de dichte voordeur? Beetje stijf, vind je ook niet.
Na wat zaag- en breekwerk.....
....is het veel beter geworden.
De balkon- en raamhekjes waren zwart van kleur en ik wilde er een koper/brons uiterlijk aan geven, wat ook nog eens aan het oxideren is.....
Wel aardig gelukt, toch?
De kamertjes onder het dak zijn links de meisjeskamer en rechts de patchworkkamer.
Hier kun je gezellig naar binnen kijken in de meisjeskamer.
Oh kijk, het roodborstje heeft zijn plekje ook weer ingenomen...
Dit is het huis in volle glorie. Het is bijna 100 cm.hoog, 60 cm.breed en 40 cm. diep. Een flinkerd dus.
De voorgevel kan ik er zo voorklikken en de voorkant van het dak staat nu open door middel van een stokje. Als het stokje weg is kan de 'klep' naar beneden.
Het is mijn bedoeling om nog een hekwerk te plaatsen, zoals de balkonhekjes. Dat moet dus nog 'even'......
In maart 2010 ben ik met de bouw begonnen en heb er ongeveer een jaar aan gewerkt. Toch zijn er nog kleine dingetjes die moeten gebeuren. Maar alles op z'n tijd zal ik maar zeggen.
Het quiltgebeuren is meestal eerste prioriteit.
Ik ben wel heel blij met mijn huis en ook best een beetje trots dat ik het zonder enige hulp zelf gemaakt heb. Alleen miste ik af en toe een derde hand om even iets vast te houden. Dan riep ik maar een keer 'help' en mijn lief was van de partij. Ook de verlichting waarvan de bekabeling niet of nauwelijks te zien is, heb ik alleen gedaan.
Af en toe viel er een beste knoop in huis want dan lukte er iets niet, zoals bv. een stekkertje aan een lampje maken......de pootjes zijn ongeveer 1 cm. lang en 1 mm. dun. Had ik 'm nèt tussen een tangetje om in het stekkertje te steken.....nee hè, lag die weer op de grond. Op de knieën maar weer om zo'n etter van een pootje te zoeken, haha.
Dit is een voorbeeld van de frusterende momenten die voorkomen als je aan zo'n groot project begint. Maar ondanks dat, heb ik er heel veel van geleerd en met nog veel meer plezier aan gewerkt. Ik zou 't zó weer doen.....
Hiermee eindigt mijn verhaal over mijn "Très Petit Blanc".
Als ik weer eens iets byzonders heb om te laten zien, zal ik dat zeker doen.
Ik wil iedereen bedanken voor de ontzettend leuke reacties van de afgelopen tijd.
Zo, het is nu de hoogste tijd dat ik weer eens wat quilterigs ga doen. Werk zat !!!